Aklımın duvarlarında aklımın almadığı bazı resimler asılı..anlamıyorum, gerçekten anlamıyorum. ya da anladığım şeyin gerçek olabileceğine inanamıyorum.
ve hep de çoğu gecenin şu saatine denk gelir. bir hayalkırıklığı ile birlikte uykusuzluğun verdiği algılama güçlüğü müdür bu? sonuçta, ikisine de alışığım ben ama ikisine de alışmaya alışık değilim.
aklımın duvarlarında çıkan çivilerin sızlayan boşlukları, Necip Fazıl'ın şiirindeki gibi, vakit gecenin "1" vakti olunca, yaraya kolonya dökmek gibi oluyor..ama ben anlamıyorum, gerçekten anlamıyorum. anladığım şeyi belki en yakın arkadaşlarımdan birine anlatabilirim. anlamamakla birlikte gerçekten hak verebilir. işte ben o zaman belki birşeyi anlarım.
ve hep de çoğu gecenin şu saatine denk gelir. bir hayalkırıklığı ile birlikte uykusuzluğun verdiği algılama güçlüğü müdür bu? sonuçta, ikisine de alışığım ben ama ikisine de alışmaya alışık değilim.
aklımın duvarlarında çıkan çivilerin sızlayan boşlukları, Necip Fazıl'ın şiirindeki gibi, vakit gecenin "1" vakti olunca, yaraya kolonya dökmek gibi oluyor..ama ben anlamıyorum, gerçekten anlamıyorum. anladığım şeyi belki en yakın arkadaşlarımdan birine anlatabilirim. anlamamakla birlikte gerçekten hak verebilir. işte ben o zaman belki birşeyi anlarım.
