Körük

Askıya alınanlar, ertelenenler, iptal edilenler, elden kaçanlar, ele alınamayanlar, elden çıkarılanlar ve akıldan bir türlü çıkarılamayanlar...

Şimdi, bunlar varken, bunların sonuçları ve sonuçsuzlukları varken, yangına körükle gitmenin hiçbir endişe verici yanı kalmıyor.

Sonra zaten yangının sonuç, körüğün sonuçsuzluk olduğunu kavrıyorsun, falan filan..

Nefs

kendine güvenen her bünye dahi nefs canavarı karşısında irkilir, titrer, dehşete düşer. sarhoşluğunda-ayıklığında, uykusunda-uyanıklığında,...uyanıkken ne kadar uyanık davranabilir o kendine güvenen bünye, nefsi karşısında?? ayna karşısında gibidir nefsi karşısında, aynalar nasıl yolunu keserse bir gece vakti insanın, o nefs ki her günün her saati çıkabilir; sarhoş-ayık-uyuyan-uyanık halindeyken..

birimi ne olursa olsun, cebinde bulunan 3 kuruş ya da 3 milyon, zamanın ne olursa olsun, 15:05 ya da 1928, yaşamın nasıl olursa olsun, bohem veyahut tutumlu-planlı..24 yaşında varlıklı, kültürlü bir şairin de nefsle mücadelesidir, ve her mücadeleye 1-0 yenik başlarsın. şiiri öyle yazarsın;



Geceler toprağa benimle inmiş.

Kasırga benimle kopmuş denizde.

Sanırım vebalı elim gezinmiş,

Çürüyen ağaçta, hasta benizde.



Cinnet, şüphe, korku benim eserim;

Sıcak kalbinizde gizlidir yerim,

Bir kurdum ki, sizi hep diş diş yerim

Ve gezerim her gün elbisenizde... (1928) NFK

Hazır Uykum Varken

Uyumanın huzuruna çıkmak..

Yani bahsettiğim şey ölmek falan değil ama uyumak da uyanmadan güzel..

Uyurken uyuduğunun bilincinde olmaz insan ama olsa keşke..Uyumanın hazzını bir de öyle bilsek..Çünkü uyandığımızda, uykumuzu aldığımızda hissettiğimiz güzel his, uykuya değil uyanmaya ait. uykunun etkisiyle uyanmanın..

Ben uyurkenki uyuma hazzını istiyorum şimdi..Hazır uykum da var, deneyeyim.

Diyalektik

Kimlerle uğraşıyorum..? Aman Allahım!

Ucuz bir diyalektikten bile değerli birşey çıkarabilirsem bu kârdır..ama çıkmazsa her gece yarısı vakti aklımın başına gelmesi gibi, az önce sorduğum sorunun cevabı "kendim" oluveriyor..

Neyse..

Aynı Duvar

Allahım, gene aynı duvar..

Ben nereye gidiyorum böyle..doğru dürüst bir yol olsa bu duvarlar çıkmaz karşıma. karşıma çıktığı da şüpheli. sahi bunlar aklımın duvarlarıydı ya. onlar beni bu yola sürükleyen, bu yolda engelleyen, batıran, çıkaran..

Allahım, gene aynı duvar..

çare nerede? edebiyatta mı? ona neden sarılmaz oldum ben?! 10 yıl önce ne güzeldi, küçücük odamda küçücük masamda, gece lambam, kitaplarım..ne kadar klişe olsa bile, o zaman bile o yaşımda klişe değil gerçek olan umutlarım..

ben kendim duvar örerdim, üstüme üstüme gelen değil..

Allahım, nerde o duvarlar, ördüğüm..şimdi..bariz kördüğüm.