Hayır bu bir labirent değil; kısır olmayan bir döngü. Kısırsız ve kusursuz. Öyle ki; huzur veriyor. Ama sadece düşününce.
Döngü derken; o yürek büyüsü ile katranı silip atabiliyorken, o büyüyü de o taşın bir canı olduğunu düşünmen yaratıyor. Böyle yani.
Eskiden kum deposu olarak kullanılan bir yerde, 3 saat boyunca böyle bir büyü yaşayabilirsin mesela. Yaşanmıştır.
Derleyip toplayınca ve topladıkça bu büyünün tüm evrene yayılabilme gerçeğini de gördükçe, yüreği de, büyüyü de yazarken baş harflerini büyük yazmam gerektiğini farkediyorum. Bir özel isim kadar özel bir kavrama dönüşüyor bu.
Eski zamanlara ait fitne fücur büyüleri pek orijinal göremezken, "millenium" çağında yaşanan her büyüyü orijinal görmekteyim ben. Orijinalliği olmayan bir büyü de olamaz. Çünkü böyle bir devirde kendine yer bulamaz. Evrene yayılmadan evvel, günlük hayata takılır. Oysa her gerçek büyü, evrene yayılıdır. Ben bir belediye otobüsünde değil, evrende yeralıyorsam günün her hangi bir saatinde, o zaman yaşarım o büyüyü.
Gün mü dedim ben az önce?
